AİT MENSUP BORÇLU

     Bu ülkeyi, bu ülkenin toprağını,  ırmaklarını, ağaçlarını sevmek bir borçtur. Elbet bu ülkeyi,  bu ülkenin toprağını,  ırmaklarını, ağaçlarını seven insanlarına sevgiyle yönelmek de bu borca dahildir. Sevilmediğinde nelerden mahrum kalınacağı, sevgi yoksunluğunun getireceği kayıplar üzerinde düşünmekten kendimizi alıkoyamayız. Bir şeyin değerinin farkına varılmasıyla ancak sevgi açığa çıkabilir; böylece sevgi sığınağından çıkma imkânı bulabilir. Sevmeyen sahip çıkmaz. Sevmeyen, bu ülkenin yükselmesi uğrunda kılını kıpırdatmaz. Seven ise sahiplenir, sevdiği şeyi yükseltmek üzere gayrete gelir. Yok eğer üzerinde yaşayan insanlar bu toprakları belli bir süreliğine kiralamış hissi ile davranacak olurlarsa böylelerin kafalarındaki tek düşünce bu süre içinde ellerine geçirebileceklerinin ne miktarda olacağıdır. Bu halde yapacakları ise ülkelerine karşı hoyratlıktan başka bir şey olmayacaktır.  

     Bakışlarımızı insanın çevresindeki nesnelerle ve diğer insanlarla ilişkisinin hangi dolayımdan geçerek gerçekleştiği meselesine yönelttiğimizde sevginin yerini fark etmekte gecikmeyiz. ‘Sevgi varoluşun aslıdır’ diyen kayıtsız kalınamayacak bir söz söylemiştir. Bu fark edişi, bu kayıtsız kalamayışı insanın dünyada tutunduğu yer,  kendine anlam aradığı ve bulduğu alana teşmil etmeliyiz. İnsanın bütün bir hayatını geçirmekte olduğu sadece geçirmekle kalmayıp kişiliğinin orada yaşaması nedeniyle tevarüs ettikleriyle şekillendiği ülkesine bakışının berraklığı, ülkesiyle bağının gücü sevgi dışarıda bırakılarak elde edilemediği gibi kavranamaz da.  İnsanın dünyada tutunduğu, anlam arayışına cevap bulduğu ortam diye tanımlanabilecek olan ülkesi için zihninde ve gönlünde taşıdıkları konusunda bir berraklığa erişmesi gerek. İnsanın ülkesiyle bağının gücü, ülkesi için düşündüklerinden ve eylemlerinden ayrı düşünülemez. Bu bağ, düşünce ve eylem sevgisiz bir ifadeye kavuşabilir mi?

     Sevgiyi doğuran, sevgiyi uyaran belki sevgiyi yoğuran bu ülkeye karşı borçluluk duygusu ile birlikte hatta onun ötesinde aidiyet duygusu, dolayısıyla mensubiyettir. Bir yere ait olma bilinci, bir bütünden ayrılmazlık fikri sevgiye kaynaklık ettiğinde bir canlılıktan, üretkenlikten söz edilebilinir. Bir ülkeye mensup olma şuurunu içlerinde diri tutmayı başaranlar ve bu şuuru besleyen tutamakları bırakmayanlar aynı zamanda bir sevgiyi yeşertecek ortama da alan açmış olacaklardır.

     Türkiye diye adlandırılan ülkede yaşıyor olmanın bir açıklaması olsa gerek. Mensupları açısından Türkiye’nin anlamı elde bulundurulan bir şey olmalı. Üzerinde yaşayan insanların Türkiye ile bağları borçluluk, aidiyet, mensubiyet temelli bir yapıda değilse yıkıcı bir tabiata sahip demektir. Türkiye’de yaşayan insanlar ülkeleri ile aralarındaki bağın yıkıcı yahut yapıcı temelde olup olmadığını dikkate alacak, sorgulayacak ahlaki tutarlılığı kişiliklerinde taşıyor olsalardı büyük ihtimalle varılan yer bugünkünden farklı olacaktı.   

      Ülkesinin lisanıyla, edebiyatıyla, tarihiyle, maddi değerleriyle, ruhuyla nerede durduğu, nereden nereye geldiği, nereye yöneldiği konusunda bir düşünce ameliyesi içine girenler için yükseklik, üstünlük, parlaklık hedefiyle harekete geçmek şaşılacak şey değil. Şaşırtıcı olan yükseklik, üstünlük ve parlaklığı hiç bulunmayacak yerlerde arama yanlışına düşmek. Oysa oralarda her ne varsa onlarda yükseklik, üstünlük ve parlaklıktan eser olmadığı fark edilmeyecek gibi değil, en azından feraset sahipleri için böyle. Ulaşılmak istenileni olmadık yerde aramak;  yanlış tarafa yönelmiş olmanın, yanlış yolda yürümenin, yanlış kılavuzun peşinden gitmenin yani katmerli yanlışlar içinde oyalanmanın sonucu; bu ise bir kuşatılmışlık hali demek.    

     Bu ülkenin bir şey olması, şerrin egemen olduğu dünyada hayrın hayat bulmasında öncü bir işlev görmesi için yapılmalı her ne yapılacaksa. Yapılacakların başındaysa bir yere ait olduğumuzun şuuru ile mensup olduğumuz bütüne yönelmiş hisleri canlı kılacak sevginin büyümesine çalışmak gelmeli. Üstünlük, yükseklik ve parlaklık niteliklerini haiz bir hayat sevgi ortamında gerçekleştirilebilir ancak. 

yukselgel@mynet.com                                                                                               Yüksel GELERİ