Yüksel Geleri

        Modern Öykü Kuramı başlıklı çalışmanın önemi yazarın bütün eserlerinde dikkat ve çabasını hikâye türüne hasretmiş olmasından geliyor. Öyküye yönelmiş dikkatin aynı zamanda beraberinde edebiyata yönelişi içermesi ve öykücünün de aynı zamanda bir edebiyatçı olması sebebiyle diğer türlere yönelmiş dikkatin dahi hikâye için malzeme arayışının bir sonucu olduğunu söyleyebiliriz. [1] Hikâyeye verilmiş, bilhassa hikâyeye verilmiş, emeğin verimiyle karşı karşıyayız. Edebi eserler yahut edebi eserleri konu edinen çalışmalar için bir yazarın başarısında ölçütlerden birinin yazarın bir tür üzerine yoğunlaşması olduğunu söyleyebiliriz. Bu çalışmanın önemini ifade ederken hikâye kuramı üzerine Türkçede derli toplu çalışmaların yokluğu yahut yetersizliğini de eklemek gerekir. Kitapta müstakil bir başlık olarak yer almasa da - Öykümüzün Serüveni tercih edilmiş, aynı tercihle Öykümüzde Yenilikçi Arayışlar derken de karşılaşacağız- Türk öykücülüğü [2] tanımlamasının kita...

     Eğitim formasyonu dersleri aldığım dönemde eğitim sosyolojisi dersinde hocanın “Niçin öğretmen olmak istiyorsunuz?” sorusuna karşılık olarak iki gerekçe öne sürdüğümü hatırlıyorum: biri, insanlarla muhatap olmak; diğeri, kitaplarla meşgul olmak. “Bu gerekçeler hala geçerli mi?” diye bugün kendimi yokladığımda cevabımın pek değişmediğini görüyorum. Bu gerekçelerin her ikisi gelip bilgide düğümleniyor. Kimi meslekler tabiatla yakın olmayı gerektirir, mesela çiftçilik toprağı işemekle gerçekleşir. Oysa öğretmenlik bilgiyi işlemek suretiyle ferdi şekillendirme hedefini gözetmekle gerçeklik kazanır.     Kitaplarla meşguliyet, gerekli çaba gösterildiğinde gerçekleşebilecek bir edimdir. Sıra, insanlarla yakınlık kurma ve muhatap olmaya geldiğindeyse bunun hiç kolay olmadığını hemen fark edebiliyoruz.  Fert olarak insana şekil vermekten söz ettiğimizde ta baştan bir yanılgıya düşme tehlikesiyle karşı karşıya kalabiliriz. Bir kalıp var da ferdi bu kal...